Al jong werd Koen gegrepen door de wereld van de kunst. Hij leidde zichzelf op door bezoeken te brengen aan musea, galeries, het concertgebouw of een theater. Soms gewoon onder schooltijd. Het vormde zijn blik op de wereld en stuwde de drang om met beeld verhalen te vertellen op. Schilderen is voor Koen geen hobby of aardig tijdverdrijf: ‘Ik maak mijn werk omdat ik het moet maken. Zonder dat word ik bijzonder onplezierig, vraag maar aan Dees.’

Koens autonome werk is opgenomen in zowel bedrijfs- als particuliere collecties en wordt door een breed publiek met enthousiasme ontvangen.