We vliegen elkaar nog steeds niet in de haren

© Mel Boas

‘Op het moment dat heel het land piepend tot stilstand kwam, hadden wij onze handen nog vol aan het vertalen daarvan in het werk voor onze opdrachtgevers. Daar zijn veel culturele organisaties bij en die zagen van het ene op het andere moment hun voorbereidingen van maanden sneuvelen. Voor ons betekende dat omschakelen, want in plaats van met mooie publicaties moesten we ons ineens bezighouden met crisiscommunicatie. Dat was even slikken.

Het is echt schrijnend wat we zagen gebeuren. Onze agenda werd wel leger, maar niet compleet blanco zoals bij veel bevriende kunstenaars en artiesten. We hebben wat dat betreft geluk gehad. De gunfactor bleek hoog, waardoor we opdrachten naar voren konden halen. De saamhorigheid die ontstond binnen ons netwerk was heel bijzonder om te ervaren. En thuiswerken deden we altijd al, dus daar hoefden we niet aan te wennen. Je moet je ook niet gek laten maken. Iedereen zat in hetzelfde schuitje, terwijl er via de media genoeg op ons afkwam om de moed te verliezen.

Het was een uitdaging om telkens de creativiteit op te zoeken in een ruimte die letterlijk en figuurlijk steeds kleiner werd. Hoe ga je dat doen als “tweepitters”? Wij hebben niet alleen een bureau voor creatieve communicatie, maar zijn ook beeldend kunstenaars. De creativiteit en verbeeldingskracht die je in zo’n periode nodig hebt, hebben we dus wel in huis. Geconfronteerd met steeds meer beperkingen ga je vanzelf zoeken naar hoe je daarbinnen er toch het maximale uit kunt halen. De dreiging is reëel, maar we proberen het misschien daarom wel te zien als spel.

Wat we ook merken is dat ons eigen werk veranderde. In de eerste weken stroomde de energie in nieuwe korte verhalen, schilderijen … maar op een gegeven moment merk je dat de inspiratie niet vanzelf uit die overgebleven anderhalve meter vloeit. Het is zoeken naar nieuwe invalshoeken, maar we vliegen elkaar nog steeds niet in de haren hoor!’

Dit interview werd gepubliceerd op ondernemendinzeist.nl en in de Nieuwsbode, naar aanleiding van de coronacrisis in 2020. 

wat ons inspireert ...

Ze studeerden gelijktijdig aan het ArtEZ conservatorium, maar bewandelden in die tijd elk hun eigen weg, vertellen sopraan Irene Hoogveld en pianist Maxime Snaterse. In november vorig jaar werden ze toegelaten tot het solistenbestand van de vereniging. Een bewuste keuze voor het lied, zegt Irene: ‘Als musicus kun je voor van alles kiezen, maar wij kiezen hiervoor.’
Soms moet je met de duivel dansen om de hemel te bereiken. Dan is het van onschatbare waarde als er iemand in de buurt is die je leert hoe je dansen moet.
Kunst is een middel om de wereld een stukje mooier is onze overtuiging. Het is een schakelaar die het licht weer aan kan doen ontdekte Dees laatst, toen ze – doodnormaal – moest plassen.
Componist Joost Kleppe legt zich al jarenlang toe op het schrijven van vocale werken, waaronder ook liederen. Maar hoe gaat een componist om met tekst?
‘Mijn droom als cultuurcoach is om iets terug te geven aan de community. Een aantal jaar geleden had ik een helpende hand nodig en nu kan ik jongeren datzelfde bieden’.
Het zorglandschap verandert ingrijpend. Organisaties staan voor de uitdaging om nieuwe vormen te vinden om aan de zorgvraag te voldoen en maatwerk te leveren die recht doet aan cliënten, patiënten en medewerkers.
Voor Koen was Den Dolder niet meer dan het dorp waar hij doorheen reed op weg naar zijn geboorteplaats Amsterdam: ‘Vooral in de winter, als er sneeuw lag en de bomen berijpt waren vond ik de omgeving prachtig. Dat ik er ooit zou wonen kwam niet in me op’.
‘Voordat ik als tropenarts naar het buitenland ging werkte ik jaren in een ziekenhuis in Nederland en dacht: Nederland is qua gezondheidszorg het beste van het beste. Toen ik terugkwam was ik verbaasd over de verschillen’
Met onderbrekingen versleet Koen in ruim 35 jaar zo’n acht Citroëns. De laatste ruilden hij en Dees een aantal jaar geleden in voor een degelijke gezinsauto: een Peugeot. Het werd geen match.
‘We worden geen De Balie, zoals in Amsterdam’, zegt Job Boot over de debatten in de bibliotheek, ‘maar het leuke is dat Idea het toch wil stimuleren en faciliteren.’
op de hoogte blijven?

schrijf je in voor onze nieuwsbrief!

Dan laten wij je periodiek weten waar wij mee bezig zijn.